زمینه و هدف: میزان Marginal Gap در رستوریشن تمام سرامیک در میزان موفقیت درمان اهمیت فراوانی دارد و با توجه به نتایج متناقض در مطالعات، هدف از این مطالعه مقایسهMarginal Gap در 4 نوع رستوریشن سرامیکی، Zirconia CAD/CAM، Inceram، IPS e. max press و PFM بود. روش بررسی: در مطالعه ایی آزمایشگاهی یک دنتیک پره مولر ماگزیلا به عنوان مدل آزمایشگاهی تهیه شد و به طور استاندارد تراش داده شد و سپس از روی آن 10 روکش از جنس Inceram و 10 روکش از جنس IPS e. max press و 10 روکش از جنس Zirconia و 10 روکش از جنس PFM ساخته شد. نمونه ها بدون سمان شدن روی دای قرار داده شدند و میزان عدم تطابق لبه ای با استفاده از استریومیکروسکوپ اندازه گیری گردید. سپس داده ها با استفاده از تست های One-way Anova وOne sample Kolmogorov smirnov مورد قضاوت آماری قرار گرفتند. یافته ها: یافته ها نشان دادند که میزانGap در گروه PFM 7/28± 92/102 و در گروه Inceram 41/98± 91/24 و در گروه IPS e. max press 48/25± 81/128 و در گروه Zirconia 9/10± 5/69 بود. نتایج آزمون حاکی از آن بود که تفاوت معنی داری در بین گروه های ذکر شده وجود دارد (0/0001=P). نتیجه گیری: با توجه به این که مقایسه میزان گپ در چهار گروه توسط آزمون ANOVA معنی دار بود، بنابراین انتظار می رود که مارجینال گپ، احتمال نشت و عود پوسیدگی در سیستم های Zirconia از همه کمتر و در سیستم های IPS e. max press از همه بیشتر باشد.

زمینه و هدف: در سال های اخیر به دلیل توجه بیشتر به شاخص زیبایی، سیستم های مختلفی با استفاده از مواد سرامیکی همرنگ دندان، در ساخت رستوریشن ثابت استفاده می شوند. هدف از مطالعه حاضر تعیین مشابهت مختصات رنگ سه سیستم رایج، با نمونه رنگ A2 از مجموعه انتخاب رنگ Vita classic بود.روش بررسی: در این مطالعه سیستم متال- سرامیک (MCR) (0.5 mm کور فلزی نیکل- کروم و 1mm لایه ونیر Ceramco lll) سیستم تمام سرامیک (CE)0.5 mm) کور زیرکونیا Cercon و1mm لایه ونیر Cercon ceram) و سیستم تمام پرسلن () (VM71.5 mm پرسلن Vita VM7) مورد بررسی قرار گرفتند. از هر سیستم 15 نمونه به شکل دیسک با قطر10mm و ارتفاع1.5mm به رنگ Vita A2 ساخته شد. پارامترهای رنگ L*a*b* نمونه ها با استفاده از اسپکتروفتومتری تعیین و تفاوت رنگ (DE) هر سیستم با نمونه رنگ مرجع محاسبه گردید. آنالیزهای آماری با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه و مقایسه های متعدد Tukey انجام شد.یافته ها: اختلاف مختصات رنگ هر سیستم با نمونه رنگ مرجع معنی دار بود (P<0.05). مختصات رنگ نمونه مرجع b*=14.11، a*=1.59، L*=72.48 بود. میانگین این مختصات برای گروه MCR به ترتیب 15.51±0.64، 2.88±0.24، 72.61±0.38، برای گروه 17.51±0.61 CE، 2.77±0.14، 76.42±0.46، و برای گروه 17.9±0.61 VM7، 2.15±0.19، 75.13±0.6 بود. اختلاف رنگ گروه MCR (DE=1.98) در محدوده قابل قبول و برای دو گروه CE (DE=5.38) و VM7 (DE=4.72) غیر قابل قبول بود.نتیجه گیری: تحت شرایط این مطالعه نمونه های متال- سرامیک کمترین اختلاف را با نمونه رنگ مرجع داشتند.

زمینه و هدف: تقریباً 3-4 ماه در ماندیبل و 4-6 ماه در ماگزیلا باید صبر کرد تا ایمپلنت تحت فشار قرار گیرد. اخیرا روش  Immediate loadingایمپلنت ها مطرح شده است، بدین ترتیب که بلافاصله پس از کاشتن ایمپلنت، ایمپلنت به واسطه یک پروتز بلافاصله تحت فشار مضغی قرار می گیرد. در این مطالعه از ایمپلنت های یک قطعه ای One Piece Immediate Load Screw (OPILS) سیستم نئودنت ساخت ایران استفاده شده است. روش بررسی: در این بررسی 48 ایمپلنت در 39 بیمار کاشته شد. حداقل سن بیمار 18 سال و حداکثر 54 سال که سن متوسط آنان چهل سال بود. از این تعداد 26 بیمار زن و 13 بیمار مرد بودند. در این مطالعه آینده نگر، بیماران غیر سیگاری که مبتلا به بیماری سیستمیک نباشند انتخاب گردیدند. مراجعه کنندگان مبتلا به بیماریهای روحی، عدم انگیزه درمان، توقعات بیش از اندازه، براکسیسم و عدم همکاری در درمان حذف گردیدند. تمام ایمپلنت ها به صورت تاخیری، یا تاخیری- فوری (پس از ده هفته از خارج کردن دندان) کاشته شدند و روکش آکریلی روی قسمت تاجی ایمپلنت قرار گرفت. پس از دو ماه و نیم جهت ایمپلنت های کاشته شده در ماندیبل و 5.5 ماه در ماگزیلا روکش موقت خارج، سپس قالب گیری شدند. معیارهای موفقیت پس از یک سال تحت فشار مضغی قرار گرفتن، این گونه تعریف گردید: عدم وجود چرک، درد و حرکت ایمپلنت و در بررسی رادیوگرافی، تحلیل عمودی استخوان کمتر از یک میلی متر. یافته ها: رعایت بهداشت بیماران زن بهتر از مردان بود، از 26 زن 15 نفر اندکس پلاک صفر، 11 نفر اندکس پلاک یک داشتند. در حالی که از 13 نفر مردان، چهار نفر اندکس پلاک صفر، شش نفر اندکس پلاک دو و سه نفر اندکس پلاک سه مشاهده گردید. میزان تحلیل عمودی استخوان از طرف مزیال و دیستال کمتر از یک میلی متر بود که حداقل آن صفر و حداکثر آن 0.4 میلی متر با متوسط 0.2 میلی متر بوده است. تمام ایمپلنت ها، معیارهای موفقیت تعریف شده را حائز گردیدند. نتیجه گیری: این مطالعه کوتاه مدت نشان داد که در موارد جایگزینی تک دندانی، ایمپلنت های OPILS سیستم نئودنت می توانند بلافاصله تحت فشار مضغی قرار گیرند.

بیان مساله: در مرحله دباندینگ اگر شکست باند در جای پیوند مینای دندان و ادهزیو رخ دهد، احتمال ایجاد آسیب های مینایی وجود خواهد داشت.هدف: هدف از این بررسی، تعیین جای شکست باندینگ دو گونه براکت فلزی و سرامیکی در محیط آزمایشگاهی بود.مواد و روش: 60 دندان کشیده شده پرمولر فک بالا به روش تصادفی از بیماران ارتودنسی مطب خصوصی انتخاب گردیدند. همه دندان های انتخابی به دو گروه بخش شده، که بر 30 عدد آنها براکت های فلزی و بر 30 عدد دیگر براکت های سرامیکی با گیر مکانیکی به وسیله کامپوزیت نوری باند شدند. پس از آن همه براکت ها به وسیله یک نیروی فشاری پلایر متصل به ماشین آزمون، دباند گردیده و سپس با استریومیکروسکوپ نوری و روش عبور نور (Trans-illumination)، میزان کامپوزیت بر جا مانده در زیر سطح براکت و سطح دندان با استفاده از نرم افزار فتوشاپ و اتوکد (Auto Cad)، محاسبه و جای شکست باند مشخص گردید. از آزمون آماری توصیفی برای بیان نسبت فراوانی یافته ها و از آزمون آماری استیوانت تی مستقل (Independent T-test) برای بیان تفاوت میان دو گروه براکتی و از آزمون مجذور کای برای مقایسه جای شکست باند استفاده شد.یافته ها: در همه گروه ها شکست باند بیشتر در جای پیوند میان براکت و ادهزیو و نیز، در درون ادهزیو رخ داده بود، اما از نظر آماری رابطه ای معنادار میان دو گروه به لحاظ جای شکست باند مشاهده گردید.نتیجه گیری: به دلیل احتمال اندک شکست باند در میان مینا و ادهزیو در هر دو گونه براکت فلزی و سرامیکی، احتمال صدمه به مینای دندان پس از دباندینگ ناچیز است.

تخمین سن بقایای انسانی یکی از دشوارترین مسایل باستان زیست شناسی است چرا که افراد دارای سن تقویمی یکسان سن زیستی متفاوتی را نشان می دهند. استفاده از دندان ها برای تخمین سن، هم به دلیل پایداری بیشتر دندان ها در بافت های باستان شناختی و هم به دلیل قابلیت تغییرات سیستم دندانی با افزایش سن، بسیار مورد کاربرد و توجه است. بسیاری از روش های مدرن مورد استفاده در پزشکی قانونی بر مبنای ایجاد برش در دندان ها و مشاهدات بافت شناسی است که به دلیل تخریب دندان ها، در نمونه های باستان شناختی قابل اجرا نیستند. در این مقاله ضمن بررسی روش های غیر مخرب استفاده از دندان ها در تخمین سن بقایا، به محاسن و معایب هر روش نیز اشاره می شود. هدف این مقاله مرور روش های تعیین سن از روی دندان ها برای افراد نابالغ با بررسی" تکامل سیستم دندانی" و برای افراد بالغ با بررسی" تحلیل فیزیولوژیک بافت های دندانی" است. به دلیل ماهیت منظم زمان شکل گیری و رویش دندان ها، " تکامل دندانی" گسترده ترین روش استفاده برای تخمین سن بقایای افراد نابالغ است. رد پای افزایش سن را می توان در سه روند متفاوت تکامل سیستم دندانی «کلسیفیکاسیون»، «رویش دندان ها » و «بسته شدن کامل انتهای ریشه» در جداول و نمودارهای از پیش تهیه شده بررسی نمود. با رویش دندان دایمی سایش آن آغاز می شود. فراگیر بودن سایش در یک جمعیت، تابعی از افزایش سن است و می تواند در تخمین سن استفاده شود. ادامه تشکیل عاج ثانویه نیز یک پاسخ زیستی به افزایش سن است. با افزایش سن مساحت پالپ به تدریج به دلیل ادامه رسوب عاج ثانویه کوچک تر می شود. اندازه گیری روند این کاهش با استفاده از عکس های رادیولوژی به عنوان یک نشانگر در تخمین سن مورد استفاده قرار می گیرد. نیمه شفاف شدن انتهای ریشه دندان ها نیز با افزایش سن در بالغین ارتباط داردو اندازه گیری طول آن با دقت مناسبی قابل انجام است. گرچه در نمونه های باستان شناختی هنوز به بررسی بیشتری نیاز دارد.

مقدمه هدف: انطباق رنگ بین رستوریشن های دندانی و دندانهای طبیعی یکی از شایع ترین مشکلات کلینیکی است. علیرغم انتخاب دقیق رنگ، رنگ نهایی سرامیک های دندانی ممکن است تحت تاثیر پروسه ساخت از جمله تعداد پخت قرار گیرد. همچنین ثبات رنگ نیز یک فاکتور مهم جهت موفقیت طولانی مدت رستوریشن های سرامیکی از لحاظ کلینیکی می باشد. اطلاعات کمی در مورد تغییر رنگ رستوریشن های سرامیکی تحت تاثیر نوشیدنی های رنگ زا مانند قهوه وجود دارد. هدف از این مطالعه ارزیابی اثر پخت مکرر و نوع سیستم سرامیکی بر روی ثبات رنگ سرامیک های دندانی در مواجه با نوشیدنی قهوه می باشد.روش کار: در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی تعداد 90 دیسک (با قطر 10 میلی متر، core با ضخامت 0.5 میلی متر و پرسلن پوشاننده با ضخامت 1.5 میلی متر (برای سه سیستم سرامیکی ]یک نمونه متال-سرام و دو نمونه تمام سرام [(IPS, Zirconia) فراهم می شود (هر سیستم 30 دیسک). هر سیستم بر اساس تعداد پخت (3 و 5 و 7 بار) به سه گروه تقسیم می شوند سپس بعد از پختهای مکرر، نصف هر گروه در آب مقطر قرار می گیرند و نصف دیگر در قهوه .(n=5) رنگ هر دسته قبل و بعد از پختها و قرارگیری در محلول ها توسط دستگاه colorimeter انداره گیری می شود. شاخص های استاندارد l*a*b و تغییرات رنگ (DE) آنالیزمی شوند. (DE) با استفاده از فرمول 1/2 (DL2+Db2+Da2) DE=محاسبه می شود. از اندازه گیری مکررANOVA  جهت آنالیز داده ها و از تست Tukey HSD برای مقایسه آنها استفاده می شود.نتایج: تغییر رنگ سرامیکها تحت تاثیر تعداد پخت (3 و 5 و7) (P<0.005) و نوع سیستم سرامیکی(P<0.005)  می باشد. همچنین اثر متقابل تعداد پخت و نوع سرامیک نیز از لحاظ آماری معنی دار است (P=0.000). با افزایش تعداد پختDE  بیشتر می شود ولی فقط برای سیستم IPS بین پخت 5-3 از لحاظ کلینیکی مشخص است (DE>3). متوسط تغییرات DE در بین پخت های پایین تر (5-3) نسبت به پخت های بالاتر (7-5) بیشتر می باشد. نوشیدنی ها و اثر متقابل آن با تعداد پخت و سیستم سرامیکی، تغییر رنگ مشخصی از لحاظ آماری ایجاد نکردند.نتیجه نهایی: نوع سیستم پرسلن و تعداد پخت بر رنگ سرامیک های تست شده موثر هستند. نوشیدنی قهوه تغییر محسوسی بر رنگ نهایی ایجاد نکرد (DE<3).